Flóra Eyjafjarðar

Flóra Eyjafjarðar birtist fyrst árið 1949 sem viðauki aftan við Lýsingu Eyjafjarðar eftir Steindór Steindórsson sem Bókaútgáfan Norðri gaf út það ár. Viðaukinn heitir fullu nafni Háplöntuflóra héraðanna umhverfis Eyjafjörð, og er eftir Ingimar Óskarsson. Í flórunni er umfjöllun um 338 villtar tegundir sem þá höfðu fundizt í héraðinu, auk allmargra slæðinga sem ekki eru með í þessari tölu. Gerð er grein fyrir útbreiðslu allra tegunda í héraðinu, og tilgreindir fundarstaðir hinna sjaldgæfari plantna. Þessi ritgerð var á sínum tíma og er enn mikilvæg leiðsögn um hvar hinar ýmsu plöntur er að finna í héraðinu. Sá sem þetta ritar notaði hana sem aðalheimild þegar verið var að koma upp íslenzku plöntusafni í Lystigarði Akureyrar á árunum eftir 1960. Flóra Ingimars náði yfir alla Eyjafjarðarsýslu frá Almenningsnöf vestan Siglufjarðar, en einnig yfir austurströnd Eyjafjarðar frá sýslumörkum Suður-Þingeyjarsýslu við Varðgjá út að Gjögrum á enda Látrastrandar.

Flóra Eyjafjarðar er nú orðin meira en hálfrar aldar gömul, og miklar upplýsingar hafa safnast saman síðan um plöntur í héraðinu, og því orðið löngu tímabært að safna þeim saman í nýja ritgerð og birta nýja heildarflóru fyrir Eyjafjarðarsvæðið. Slík samantekt stuðlar að því, að þeir sem finna fágætar plöntur á nýjum stöðum, haldi slíkum upplýsingum saman og komi þeim á framfæri.

Margir hafa lagt hönd á plóginn við að kanna flóru Eyjafjarðar á síðastliðinni hálfri öld, og má þar nefna Elínu Gunnlaugsdóttur, Helga Hallgrímsson, Hörð Kristinsson, Kristján Rögnvaldsson og Þóri Haraldsson. Höfundur þessarar síðu hefur leitazt við að halda þessum upplýsingum saman, og standa vonir til að hægt verði að birta nýja útgáfu af Flóru Eyjafjarðar hér á þessum stað á næstu árum.TextiTexti