Skollafingurinn er fjölær jurt sem myndar toppa af
uppsveigðum sprotum sem líkjast fingrum og rísa upp af stuttum, láréttum
jarðstöngli. Sprotarnir eru kvíslgreindir, þ.e. skiptast í jafnþykkar og
álíka langar greinar. Þeir eru um 5-15 sm á hæð, þétt
settir oddmjóum, sverðlaga, 6-10 mm löngum, gljáandi blöðum. Ofanvert á
stönglinum bera blöðin hvert fyrir sig eina, nýrlaga gróhirzlu í
blaðöxlinni en eru að öðru leyti ekki frábrugðin neðri blöðunum sem ekki
bera gróhirzlur. Oft má greina smámisfellur á sprotunum ofanverðum, sem
stafa af flatvöxnum æxliknöppum sem rísa þvert út frá þeim og bera nær
oddlaus, breiðari blöð. Æxliknapparnir losna auðveldlega frá plöntunni,
skjóta rótum og vaxa upp og verða að nýrri plöntu.
Skollafingur er fremur auðþekktur
frá öðrum jöfnum, líkist þó helzt lyngjafna. Hann þekkist líklega bezt á
hinum stuttu jarðlægu sprotum með uppréttum, gildum greinum; lyngjafninn
hefur ætíð langar, jarðlægar renglur og uppréttu greinarnar eru grennri.
Einnig má greina skollafingur á því, að blöðin sem bera gróhirzlurnar
eru eins og hin, og eru jafndreifð um efri hluta stöngulsins, en gróblöð
lyngjafnans eru þétt saman í afmörkuðu gróaxi á stöngulendanum og ólík í
lögun.
Skollafingur inni í Víkurbotni við Breiðuvík í Vestur-Barðastrandarsýslu sumarið 1985. Hér eru æxlikorn áberandi, eins og einkennandi er fyrir deilitegundina subsp. arctica.
Skollafingur í mynni Torfdals í Ísafirði í júlí 2005. Hér sjást æxlikorn aðeins efst á sprotunum, eins og einkennandi er fyrir deilitegundina subsp. selago