Flóra Íslands - Byrkningar

A B D E F G H I J K L M

 

N O P R S T U V Þ Æ


Álftalaukur
Beitieski
Burstajafni
Dílaburkni
Dvergtungljurt
Eski
Fergin
Fjallaliðfætla
Fjöllaufungur
Hlíðaburkni
Keilutungljurt
Klettaburkni
Klóelfting
Köldugras
Lensutungljurt
Liðfætla
Litunarjafni
Lyngjafni
Mánajurt
Mosaburkni
Mosajafni
Mýrelfting
Naðurtunga
Renglutungljurt
Skeggburkni
Skjaldburkni
Skollafingur
Skollakambur
Skorutungljurt
Skógelfting
Stóriburkni
Svartburkni
Tófugras
Tungljurt
Tunguskollakambur
Vallelfting
Vatnalaukur
Þríhyrnuburkni
Þrílaufungur
Þúsundblaðarós

Fjöllaufungur

Athyrium filix-femina

er stórvaxinn burkni af klettaburknaætt, sem einkum vex í hraunsprungum eða sem stóð í bröttum brekkum.  Hann er fremur sjaldgæfur, algengastur á Suðvesturlandi og Vestfjörðum.
Fjöllaufungur er um 30-80 sm á hæð. Jarðstöngull
inn er stuttur, alsettur dökkbrúnum, aflöngum, oddmjóum hreisturblöðum. Upp af honum vaxa stórar, uppréttar, tvífjaðraðar eða tvíhálffjaðraðar blöðkur á alllöngum stilk sem getur verið fjórðungur til þriðjungur af heildar­lengd blaðsins. Stilkurinn er með brúnum hreistrum sem eru stærstar og mest áberandi neðst, en ná oft lang upp eftir. Hliðarsmáblöðin eru 3-12 sm á lengd og 1,5-3 sm á breidd, mjókka út í odd í endann en nokkuð jafnbreið næst miðstreng blöðkunnar. Smáblöð annarrar gráðu eru djúptennt eða flipótt langleiðina niður, með 8-14 aflöngum eða hálfmánalaga gróblettum í tveim röðum á neðra borði. Gróhulan er þunnur leppur sem liggur inn á gróblettinn frá hlið, nýrlaga eða nær kringlótt.
Fjöllaufungur getur verið nokkuð breytilegur í útliti, einkum að því er varðar stærð og greiningu blöðkunnar, og litar stilks og miðstrengs blaðsins. Hann er fremur auðþekktur frá dílaburkna á neðstu hliðarsmáblöðunum, sem eru áberandi skökk á dílaburkna, þar sem smáblöð annarrar gráðu sem vísa niður eru miklu stærri en þau sem vísa upp. Örðugra er að greina fjöllaufung frá stóraburkna, frá honum þekkist hann á mun meira skertum smáblöðum annarrar gráðu. Einnig má þekkja þessar tegundir á gróblettunum, sem eru áberandi stórir með miðstæðri gróhulu á stóraburkna, en aflangir með hliðstæðri gróhulu á fjöllaufungi.  Erfiðast getur þó verið að greina fjöllaufung frá þúsundblaðarós, og er það tæpast hægt nema plönturnar séu gróbærar

 
 

Fjöllaufungur í Búðahrauni á Snæfellsnesi 1967.