Beitieski í Reykjavík árið 1982.
Beitieski í nærsýn árið 1983.
er mjög algengt um allt land. Það vex í margvíslegu landi, mólendi, brekkum, melum og grjóturð, skógarbotnum og á mýraþúfum frá sjávarmáli upp í meir en 1000 m hæð.
Sprotar beitieskis vaxa upp af
svörtum jarðstönglum, oft nokkrir saman, liðskiptir, grannir, venjulega
1-2(3) mm, gáraðir og hrjúfir viðkomu, gárur 4-8, hver með tvöfaldri röð
af kísiltökkum. Stönglarnir eru að mestu greinalausir með tenntu stöngulslíðri,
stundum fáeinar hliðargreinar neðst á stönglunum; tennur
oftast 4-8 í fyrstu með löngum oddi sem fellur fljótt, eftir verða
tennur með svörtum, oddmjóum miðhluta og allbreiðum hvítum himnufaldi.
Gróöx eru endastæð, svört, fremur stutt og egglaga með áberandi trjónu í
toppinn.
Beitieski er að jafnaði auðþekkt frá öðrum elftingum, en getur þó verið torgreint frá klóelftingu eða mýrelftingu, einkum þegar það vex í votlendi (sbr. lýsingu þessara tegunda). Einnig getur verið örðugt að greina beitieski frá eskibróður, sem er blendingur eskis og beitieskis, myndar að stærð og grófleika eins konar millistig milli þeirra.
Beitieski í Reykjavík árið 1982.
Beitieski í nærsýn árið 1983.