Sifjarsóley er meðalstór, fjölær og nær hárlaus jurt. Blómin eru fimmdeild, 1,5-2,5 sm í þvermál. Krónublöðin eru gljáandi, gul, litlu lengri en bikarblöðin og stundum vanþroska, ávöl fyrir endann. Bikarblöðin eru bleikmóleit, 5-7 mm á lengd, lítið eitt loðin á neðra borði. Margir fræflar eru í blóminu með 2 mm löngum, gulum frjóhirzlum, einnig margar frævur sem hver um sig verða að 2-3 mm löngum, einfræja hnetum. Frævurnar og hneturnar eru greinilega hærðar og með krókboginni trjónu. Stönglarnir eru grannir, nánast hárlausir, blöðin stakstæð, hárlaus fyrir utan örstutt randhár, afar margvísleg að lögun. Stofnblöðin eru langstilkuð, nýrlaga, ýmist tennt, sepótt eða 3-7 flipótt að framan, fliparnir oftast tenntir eða sepóttir, efri stofnblöðin minna oft á blöð brennisóleyjar. Stöngulblöðin, einkum þau efri eru skipt niður í gegn í 5-7 heilrenda, striklaga flipa.

Sifjarsóley er afar breytileg tegund, í raun safntegund margra smátegunda sem æxlast með geldæxlun án undanfarandi frjóvgunar. Þessar smátegundir hafa verið ítarlega rannsakaðar í Skandinavíu þar sem sifjarsóley hefur verið skipt niður í rúmlega 600 smátegundir eða afbrigði. Það er einkum gerð laufblaðanna og blómbotnsins sem sýna mikinn breytileika og eru notuð til að aðgreina smátegundirnar. Auðvelt er að rugla sifjarsóley saman við brennisóley, enda eru blómin fljótt á litið lík. Auðveldast er að þekkja sifjarsóleyna á breytileika laufblaðanna, nýrlaga stofnblöðum og hinum striklaga efri stöngul-blöðum. Blómkrónan hefur oft minni, stundum vanþroskuð krónublöð, og frævurnar og síðar aldinin eru greinilega hærð.